The Road Not Taken by Robert Frost

 

“The Road Not Taken” 

by Robert Frost (1874-1963)

Poem:-

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

 

Meaning /Narration of the Poem

This poem deals with that big noble question of “How to make a difference in the world?” On first reading, it tells us that the choice one makes really does matter, ending: “I took the one less traveled by, / And that has made all the difference.”

A closer reading reveals that the lonely choice that was made earlier by our traveling narrator maybe wasn’t all that significant since both roads were pretty much the same anyway (“Had warn them really about the same”) and it is only in the remembering and retelling that it made a difference. We are left to ponder if the narrator had instead traveled down “The Road Not Taken” might it have also made a difference as well. In a sense, “The Road Not Taken” tears apart the traditional view of individualism, which hinges on the importance of choice, as in the case of democracy in general (choosing a candidate), as well as various constitutional freedoms: choice of religion, choice of words (freedom of speech), choice of group (freedom of assembly), and choice of source of information (freedom of press). For example, we might imagine a young man choosing between being a carpenter or a banker later seeing great significance in his choice to be a banker, but in fact there was not much in his original decision at all other than a passing fancy. In this, we see the universality of human beings: the roads leading to carpenter and banker being basically the same and the carpenter and bankers at the end of them—seeming like individuals who made significant choices—really being just part of the collective of the human race.

Then is this poem not about the question “How to make a difference in the world?” after all? No. It is still about this question. The ending is the most clear and striking part. If nothing else, readers are left with the impression that our narrator, who commands beautiful verse, profound imagery, and time itself (“ages and ages hence”) puts value on striving to make a difference. The striving is reconstituted and complicated here in reflection, but our hero wants to make a difference and so should we. That is why this is a great poem, from a basic or close reading perspective.

 

“रस्ता धरला नाही”

रॉबर्ट फ्रॉस्ट द्वारा (1874-1963)

दोन रस्ते एका पिवळ्या लाकडामध्ये वळविण्यात आले

आणि क्षमस्व मी दोघे प्रवास करु शकत नाही
आणि एक प्रवासी होऊ शकत नाही , लांब उभे राहिलो
आणि मी
जिथे जास्तीत जास्त वाकलो तेथे खाली वाकून पाहिले ;

मग, दुस , ्या माणसाला अगदी बरोबर बोलावले आणि मग त्याहून
अधिक चांगला दावा मिळाला,
कारण तो गवताळ आहे आणि त्याला पोशाख हवा होता;
जरी तेथून जाणार्‍याने
त्यांना खरोखर समान परिधान केले होते,

आणि त्यादिवशी सकाळी तेवढेच
पानावर पाऊल पडले नाही.
अगं, मी दुसर्‍या दिवसासाठी पहिलं ठेवलं!
तरीही वाटेकडे कसे जायचे हे जाणून घेत,
मी कधी परत यावे की नाही याबद्दल मला शंका होती.

मी हे सांगत आहे की आतापर्यंत
कोठेतरी व युगानुसार:
दोन रस्ते एका लाकडात वळवले गेले आणि
मी कमी प्रवास केला आणि मी सर्व काही बदलले
.

 

कवितेचा अर्थ

ही कविता “जगात फरक कसा बनवायचा?” या त्या मोठ्या उदात्त प्रश्नाशी आहे. पहिल्या वाचनावर, हे सांगते की एखाद्याने केलेली निवड खरोखरच महत्त्वाची आहे, शेवटी: “मी ज्याने कमी प्रवास केला त्यास मी घेतले, / आणि यामुळे सर्व फरक पडला.”

जवळच्या वाचनातून असे दिसून आले आहे की आमच्या प्रवास कथनकाराने पूर्वी केलेली एकटे निवड कदाचित इतकी महत्त्वपूर्ण नव्हती कारण दोन्ही रस्ते तसेच होते ("त्याबद्दल खरोखर त्यांना चेतावणी दिली होती") आणि ते फक्त लक्षात ठेवण्यामध्ये आहे आणि त्यात फरक पडला हे सांगणे. जर निवेदकाने त्याऐवजी “रस्ता न घेतलेला” प्रवास केला असला तर कदाचित त्यातही काही फरक पडला असेल तर आपण विचार करण्यास सोडले आहे. एका अर्थाने, “द रस्ता टेकन टेकन” वैयक्तिकरित्या पारंपारिक दृष्टिकोनाला फाडून टाकतो, जो लोकशाहीच्या बाबतीत (उमेदवाराची निवड करणे) तसेच विविध घटनात्मक स्वातंत्र्यांप्रमाणेच पसंतीच्या महत्त्वांवर अवलंबून आहे. , शब्दांची निवड (स्वातंत्र्य), गटाची निवड (विधानसभा स्वातंत्र्य) आणि माहिती स्त्रोताची निवड (प्रेसचे स्वातंत्र्य). उदाहरणार्थ, आम्ही कदाचित एखादा तरुण सुतार किंवा बँकर म्हणून निवडले आहे आणि नंतर त्याला बँक बनण्यापेक्षा निवड करण्याचे महत्त्व दिलेले दिसते, परंतु प्रत्यक्षात उत्तीर्ण होणा than्या फॅन्सीशिवाय त्याच्या मूळ निर्णयामध्ये फारसे काही नव्हते. यात आपण मानवाचे वैश्विकता पाहतो: सुतार आणि बँकरकडे जाणारे रस्ते मुळात समान असतात आणि त्यांच्या शेवटी सुतार व बँकर - महत्त्वाच्या निवडी घेतलेल्या व्यक्तींसारख्या दिसतात - खरोखर त्या व्यक्तींच्या सामूहिकतेचा भाग असतात मानवी वंश.

मग ही कविता “जगात फरक कसा बनवायचा?” या प्रश्नाबद्दल नाही का? शेवटी? नाही. अद्याप या प्रश्नाबद्दल आहे. शेवट हा सर्वात स्पष्ट आणि उल्लेखनीय भाग आहे. काहीच नसल्यास, वाचकांना अशी समज दिली जाते की सुंदर कथा, गहन प्रतिबिंब आणि स्वतः वेळ ("त्यायोगे वयोगटातील") आज्ञा देणारा आमचा कथाकार फरक पाडण्याचा प्रयत्न करण्याला महत्त्व देतो. प्रयत्नांची पुनर्रचना आणि प्रतिबिंबीत येथे क्लिष्ट आहे, परंतु आपल्या नायकाला काही फरक हवा आहे आणि आपणही तसे केले पाहिजे. म्हणूनच मूलभूत किंवा जवळच्या वाचनाच्या दृष्टीकोनातून ही एक उत्तम कविता आहे.